Ar fi vrut să țipe - nu mai putea suporta.
Nu era nimeni să-l asculte,
nimeni nu voia să-l asculte.
El însuși se temea de vocea sa,
o înăbușea în interiorul său.
Tăcerea lui exploda.
Bucăți din corpul său
erau aruncate în aer.
Le aduna cu atenție,
fără zgomot,
le punea la locul lor
ca să astupe rănile.
Și, dacă găsea, întâmplător,
un mac, un crin galben,
le aduna și pe acestea,
le potrivea ca pe propriile lui bucăți
pe corpul său - atât de rănit, ciudat de înflorit.
traducere Adina Velcea
din volumul Gesturi scris în perioada 1969-1970
Poemele din această culegere au fost scrise în Karlovassi, Samos, în perioada dictaturii când poetul a fost condamnat la arest la domiciliu, din septembrie 1969 până în mai 1970.
Ήθελε να φωνάξει - δεν άντεχε πιά.
Κανείς δεν ήταν ν' ακούσει.
Κανείς δεν ήθελε ν' ακούσει.
Φοβόταν και ο ίδιος τη φωνή του.
Την έπνιγε μέσα του.
Η σιωπή του εκρηγνυόταν
Κομμάτια απ' το σώμα του
τινάζονταν στον αέρα.
Αυτός τα μάζευε με πολλή προσοχή,
εντελώς αθόρυβα,
τά 'βαζε πάλι στη θέση τους
να κλείσει τις οπές.
Κι αν έβρισκε τυχαία
μια παπαρούνα, ένα κίτρινο κρινάκι,
τα μάζευε κι εκείνα,
τα τοποθετούσε στο σώμα του,
σαν δικά του κομμάτια, - έτσι διάτρητος,
παράξενα ανθισμένος.
Γιάννης Ρίτσος - Αφύσικη Άνθιση
Από την ποιητική συλλογή: Χειρονομίες
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu