Tăcuta inocență a ignoranței.
Câte anulări consecutive, sentimente greșite.
Ai privit muntele, râul, norul.
Fetele frumoase s-au pierdut în grădină, în spatele crizantemelor mărețe.
Noaptea se întindea peste oraș.
Tu ai rămas nemișcat, cuprins de incertitudine, având drept martor doar un astru.
traducere Adina Velcea
Παραπλανητικό
Γιάννης Ρίτσος (1909 - 1990)
Η σιωπηλή αθωότητα της άγνοιας.
Πόσες διαδοχικές αναιρέσεις, σφαλερές διαισθήσεις.
Κοιτούσες το βουνό, το ποτάμι, το σύννεφο.
Τα ωραία κορίτσια χάθηκαν στον κήπο πίσω από πανύψηλα χρυσάνθεμα.
Η νύχτα διαστέλλονταν πάνω απ΄την πόλη.
Κι εσύ, απόμεινες ασάλευτος μέσα στο διχασμό σου, έχοντας μόνο άλλοθι το άστρο.
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu