Menelaos Ludemis - Să nu stăm să măsurăm

Hai să nu stăm să măsurăm 

ale cui lacrimi au fost mai calde.

Poate cele mai calde sunt acelea 

care încă n-au curs.

Să nu stăm să ne întrebăm 

care sânge este mai roşu.

Poate cel mai roşu este acela

ce urmează a fi vărsat.

Să nu cerem să aflăm 

a cui sudoare este mai fierbinte.

Toate sudorile au gustul 

pe care îl au lacrimile.

Aşadar...

Să nu ne înecăm în definiţii.

În antiteze temporale şi posesive.

( "Azi" ... "Ieri" ... "Mâine" ...)

Ieri am plâns în Africa

cu ochii chinuiţi ai negrilor.

Şi mâine vom plânge în Saigon

cu ochii înfuriaţi ai vietnamezilor.

Mâine se poate să cădem în Congo

sau să transpirăm în Cuba.

Pentru că suntem dintre aceia 

care transpiră, mor şi plâng

în fiecare corp care transpiră şi plânge.

Astăzi ne este frig în junglă.

Mâine transpirăm în Arctica.

Corpul nostru este o planetă.

Cu toate tipurile de climă.

Dureri, plâns, foame.

Numai să nu îl faci pe altul

să-l doară şi să-i fie foame.

Şi tu, cel faimos, cel slăvit,

tu, cel puternic...Să ştii asta :

Oricât de sus ai urca

niciodată nu vei ajunge la înălţimea celor de jos

care s-au jertfit pentru lucruri măreţe!

traducere Adina V. 

Ας μη μετρήσουμε

Ας μην καθίσουμε να μετρήσουμε
ποιανού δάκρυα ήταν πιο ζεστά.
Μπορεί πιο ζεστά να ΄ναι κείνα
που δε χύθηκαν ακόμη.

Ας μην καθίσουμε να ρωτήσουμε
ποιο αίμα ήταν πιο κόκκινο.
Μπορεί πιο κόκκινο να ΄ναι
κείνο που πρόκειται να χυθεί.

Ας μη ρωτήσουμε να μάθουμε
ποιανού ιδρώτας ήταν πιο καυτός.
Όλοι οι ιδρώτες έχουνε τη γέψη –
που ΄χουν τα δάκρυα.

Λοιπόν…
Ας μην πνιγόμαστε στους ορισμούς.
Στις χρονικές και κτητικές αντωνυμίες.
(«Σήμερα»… «Χτες»… «Αύριο»…)
Κλάψαμε χτες στην Αφρική
με τα βασανισμένα μάτια των Νέγρων.
Κι αύριο θα κλάψουμε στη Σαϊγκόν
με τα οργισμένα μάτια των Βιετναμέζων.
Αύριο μπορεί να πέσουμε στο Κονγκό
ή να ιδρώσουμε στην Κούβα.

Γιατί είμαστε από κείνους
που ιδρώνουνε, πεθαίνουνε και κλαίνε
σε κάθε κορμί που ιδρώνει και κλαίει.
Κρυώνουμε σήμερα στη ζούγκλα.
Ιδρώνουμε αύριο στον Αρκτικό.

Το κορμί μας είναι ένας πλανήτης.
Με όλα μαζί τα κλίματα.
Πόνεσε, κλάψε, πείνα.
Μόνο μην κάνεις τον άλλον
να πονέσει και να πεινά.
Κι εσύ φημισμένε, εσύ δοξασμένε
εσύ, δυνατέ… Ένα μόνο ξέρε:
Πως όσο ψηλά κι αν ανέβεις
ποτέ δε θα φτάσεις το μπόι των χαμηλών
που θυσιάστηκαν για ψηλά πράγματα!

Μενελαος Λουντεμις